Ġwanni Pawlu II fil-proklomazzjoni ta’ 5 beati ġodda

Print Friendly, PDF & Email

QUDDIESA TAL-PROKLAMAZZJONI TA’ ĦAMES BEATI ĠODDA
OMELIJA TA’ ĠWANNI PAWLU II
Il-Ħadd, 23 ta’ Mejju 1982

1. “Aħna nagħrfu u nemmnu fl-imħabba li Alla għandu għalina. Alla huwa mħabba; min hu fl-imħabba jgħammar f’Alla u Alla jgħammar fih” (1Ġw 4,16).

Dan il-kliem tal-Appostlu Ġwanni, għeżież ħuti, illum isib konferma ulterjuri u mdawla fil-figura tal-ħames beati, li jikkontemplaw fil-glorja ta’ Alla u li huma dimostrazzjoni awtentika tal-imħabba stess ta’ Alla għalina. Dawn huma tliet nisa u tliet irġiel.

Waħda għexet fis-seklu sittax f’Kunvent ta’ Spanja: Matija Anġela Astorch; l-oħrajn għexu prinċipalment fis-seklu li għadda: Marie-Anne Rivier, Petrus Donders, Marie-Rose Durocher; fl-aħharnett, wieħed huwa kważi kontemporanju tagħna: André Bessette. Fihom, bħalma jkompli jikteb l-Appostlu Ġwanni, l-imħabba ta’ Alla laħqet il-perfezzjoni tagħha (cf. 1Ġw 4,12) u fis-sema huma jagħrfu dik il-“perfezzjoni tal-ferħ” imwegħda minn Kristu fit-talba saċerdotali tiegħu (cf. Ġw 17,13).

F’dawn l-irġiel u f’dawn in-nisa, li mix-xhieda evanġelika tagħhom diġa kienu milquta il-kontemporanji tagħhom, rajna rifless veru tal-imħabba li tikkostitwixxi l-għana inkomparabbli ta’ Alla fil-ġewwieni tal-ħajja trinitarja li kienet immanifestata fid-don tal-Iben uniġenitu għas-salvazzjoni tad-dinja, b’mod partikolari fis-sagrifiċċju feddej tiegħu (cf. Ġw 3,16).

Din l-imħabba tiġi mmultiplikata u kważi imkebbsa, bħal nar, mill-Ispirtu Santu fil-qalb ta’ rġiel u ta’nisa bħalna, umli u foqra, imma pjenament “fidili lejn ismu”. L-Ispirtu jirrendihom fiduċjużi f’Alla, imma wkoll tassew qalbiena fl-involviment b’konsistenza mal-foqra, mal-morda, maż-żgħażagħ fil-bżonn ta’ edukazzjoni, mal-erwieħ abbandunati. Huwa minnu li “lil Alla ħadd ma rah” (1Ġw 4,12); imma s-sinjal l-iktar effikaċi u rivelatur tal-preżenza tiegħu fost il-bnedmin huwa propju l-imħabba, hekk kif hi tiġi bla riservi pprattikata mill-aħjar tal-fidili tiegħu (cf. 1Ġw 4,20). Il-kontemporanji tal-beati l-ġodda intlaqtu mill-frott tagħhom ta’ qdusija. U llum il-Knisja sollennement tagħraf li dawn il-Beati jgħammru f’Alla” u tipproponihom bħala xempji għall-meditazzjoni u għall-ħajja reali tal-imgħammdin kollha, li fihom isibu punt ġdid ta’ riferenza għax-xhieda nisranija tagħhom propja.

2. Petrus Donders, imwieled fil-bidu tas-seklu li għadda fl-Olanda, għadda l-parti l-kbira ta’ ħajtu fis-Surinam, fejn xandar il-Vanġelu lill-iskjavi, lis-suwed u lill-indjani.

Huwa magħruf b’mod speċjali għall-kura spiritwali u korporali tal-lebbrużi, tant li jiġi msejjaħ bir-raġun l-appostlu tal-lebbrużi.

Nistgħu ngħidu li huwa kien l-appostlu tal-foqra. Infatti huwa twieled f’familja fqira u kellu jgħaddi ħajja ta’ ħaddiem qabel ma setà jsegwi l-vokazzjoni saċerdotali tiegħu. Huwa kkonsagra ħajtu kollha ta’ saċerdot għall-foqra.

Huwa hu wkoll stedina u stimolu għat-tiġdid u għar-rifjuratura tal-momentum missjunarju li, fis-seklu li għadda u f’dan is-seklu, ta kontribut eċċezzjonali għat-twettiq tad-dmir missjunarju tal-Knisja. Assoċjat f’età iktar avanzata mal-Kongregazzjoni tas-Santissmu Redentur, ipprattika b’mod eċċellenti dak li Santu Wistin, ippropona bħala ideal tar-reliġjużi tiegħu: imitazzjoni tal-virtujiet u l-eżempji tal-Feddej fil-predikazzjoni tal-Kelma divina lill-foqra. Huwa wera, permezz ta’ ħajtu, kif l-aħbar tal-Bxara t-Tajba tal-fidwa, tal-ħelsien mid-dnub, għandha ssib appoġġ u twettiq f’ħajja evanġelika awtentika, ta’ mħabba tanġibbli tal-proxxmu, b’mod speċjali lejn l-iżgħar fost l-aħwa fi Kristu.

3. La segunda figura que la Iglesia quiere hoy elevar a la gloria de los altares y proponer a la imitación del pueblo fiel es la de María Angela Astorch, un nuevo ejemplo de santidad madurado en tierras de España.

Pertenece a la familia de las religiosas Clarisas Capuchinas.

En las sucesivas etapas como simple religiosa, joven maestra de novicias, responsable de la formación de las profesas y abadesa, deja en derredor, en Barcelona, Zaragoza, Sevilla y Murcia, una estela admirable de fidelidad a su propia consagración y de amor a la Iglesia.

Su no común inteligencia sabe apoyarse en la solidez de la palabra revelada y de los escritores eclesiásticos, que estudia y conoce en profundidad. Ello la lleva a un firme conocimiento teórico y práctico de los caminos de la espiritualidad, que vive en íntima unión con la Iglesia, sobre todo a través de la liturgia, de los textos sagrados y del oficio divino. Hasta el punto de poder señalarla como una mística del breviario.

En sus tareas de formadora emplea “el noble estilo” que Dios usa con ella misma. Sabe por esto respetar la individualidad de cada persona, ayudándola a la vez a “caminar al paso de Dios”, que es distinto en cada uno. Así la profunda comprensión no se hace tolerancia inerte.

María Angela Astorch es pues una figura digna de ser mirada hoy atentamente. Para que nos enseñe a respetar los caminos del hombre, abriéndolos a los caminos de Dios.

Traduzjoni Maltija tat-test ippronunzjat bil-lingwa Spanjola

3. It-tieni figura li l-Knisja tixtieq illum televa għall-glorja tal-altari u tipproponi għall-imitazzjoni tal-poplu fidil hija dik Maria Angela Astorch, eżempju ġdid ta’ qdusija mmaturata fl-art ta’ Spanja.

Din tappartieni għall-familja tar-reliġjużi nisa Klarissi Kapuċċini.

Fl-istadji suċċessivi bħala reliġjuża sempliċi, żagħżugħa għalliema tan-novizzi, responsabbli tal-formazzjoni tal-ipprofessati u badessa, tħalli madwarha, ġo Barċellona, ġo Saragozza, Sivilja u Musja, mogħdija ammirevoli ta’ fedeltà lejn il-kongregazzjoni tagħha u ta’ mħabba lejn il-Knisja.

L-intelliġenza tagħha mhix komuni kienet taf tistrieħ fuq is-saħħa tal-kelma rivelata u tal-kittieba ekkleżjastiċi li hi kienet tistudja u tagħrad fi profondità. Dan iwassalha għal għarfien tejoriku b’saħħtu u prattika tal-mixjiet tal-ispiritwalità, li tgħix f’għaqda intima mal-Knisja, b’mod speċjali permezz tal-liturġija, it-testijiet sagri u l-uffiċċju divin. Dan punt li dak li jkun jistà jindikaha bħala mistika tal-brevjar.

Fid-dmirijiet ta’ formatriċi kienet tutilizza “l-istil nobbli” li Alla kien juża magħha stess. Kienet għalhekk taf tirrispetta l-individwalità ta’ kull persuna, billi tgħinha wkoll “timxi bil-pass ta’ Alla”, li huwa differenti f’kull wieħed u waħda. Hekk il-fehim profond ma kienx isir tolleranza inattiva.

Maria Angela Astorch hija mela figura denja li tkun illum ikkontemplata attentament, sabiex tgħallimna nirrispettaw il-mixja tal-bniedem, billi tiftħu għat-toroq ta’ Alla.

4. Regardons maintenant la bienheureuse Marie Rivier que Pie IX appelait déjà la “femme-apôtre”.

C’est en effet l’ardeur de son apostolat qui frappe tous ses contemporains, pendant et après la Révolution française. Passionnée dès l’enfance l’idée d’instruire des petites, de leur apprendre, comme une “petite mère”, à aimer Dieu, elle fonde bien plus tard les Sœurs de la Présentation, spécialement pour éduquer la jeunesse à vivre dans la foi, en privilégiant les pauvres, les orphelines, celles qui sont abandonnées ou ignorent Dieu. Non seulement elle réunit les jeunes filles, mais elle veut “former de bonnes mères de famille”, convaincue du rôle évangélisateur des familles et de l’importance de l’initiation religieuse dès la petite enfance: “La vie est tout entière dans les premières impressions!”, disait-elle. On a pu la considérer comme une “mois-sonneuse d’âmes innombrables”. Et pour cela elle n’épargnait aucun moyen: nombreuses écoles de village, missions, retraites qu’elle prêchait elle-même, assemblées du dimanche…

Quel était donc le secret du zèle de Marie Rivier? On reste frappé par son audace, sa ténacité, sa joie expansive, son courage “prêt à remplir mille vies”. Bien des difficultés auraient pourtant été de nature à la décourager: l’infirmité de son enfance jusqu’à sa guérison un jour de fête de la Vierge, un manque de croissance physique, une santé toujours déficiente durant les soixante-dix années de sa vie, la misère de l’ignorance religieuse qui l’entourait. Mais sa vie montre bien la puissance de la foi dans une âme simple et droite, qui se livre entièrement à la grâce de son baptême. Elle compte à fond sur Dieu, qui la purifie par la croix. Elle prie intensément Marie et, avec elle, elle se présente devant Dieu en état d’adoration et d’offrande. Sa spiritualité est solidement théologale et nettement apostolique: “Notre vocation, c’est Jésus-Christ”; il faut se remplir de son esprit, pour faire advenir son règne, spécialement dans l’âme des jeunes.

5. Outre Atlantique, au Canada, nous retrouvons une autre figure très apostolique dans la bienheureuse Marie-Rose Durocher. Elle était née dans une famille nombreuse et fertile en âmes consacrées. A la recherche de sa propre vocation dans l’Église et ne pouvant entrer, avec sa pauvre santé, dans les deux seules congrégations féminines qui existaient alors au Québec, elle sert durant treize ans au presbytère de son frère – on dirait aujourd’hui comme “aide au prêtre” –, préoccupée non seulement de bien tenir la maison, mais d’accueillir les prêtres et séminaristes malades, de diriger les œuvres charitables de la paroisse et de stimuler la piété mariale des jeunes filles. C’est alors, à la demande de l’Évêque de Montréal, avec l’encouragement des Pères Oblats de Marie Immaculée et selon l’exemple des Frères des Écoles chrétiennes, qu’elle fonde une nouvelle congrégation pour répondre aux besoins de l’instruction et de l’éducation religieuse des jeunes filles, notamment dans les milieux pauvres des campagnes auprès de Montréal: les Sœurs des Saints Noms de Jésus et de Marie. Durant les six dernières années de sa brève existence, elle a suffisamment lancé son œuvre qui fleurit aujourd’hui en six pays.

Quel esprit a donc présidé à un tel apostolat, si bien conjugué avec les besoins de l’Église au moment de la “renaissance catholique” au Canada, au début du siècle dernier? Surtout la disponibilité totale à suivre les engagements que lui demandaient sa foi en Jésus, son amour de l’Église, le souci des plus délaissés. Ce sont d’ailleurs les responsables de l’Église qui ont discerné ses capacités et lui ont confié sa mission: l’apostolat authentique, aujourd’hui comme hier, n’est pas seulement affaire de charisme personnel, mais d’appel de l’Église et d’insertion dans sa pastorale.

Marie-Rose Durocher a agi avec simplicité, avec prudence, avec humilité, avec sérénité. Elle ne s’est pas laissée arrêter à ses problèmes personnels de santé ni aux premières difficultés de l’œuvre naissante. Son secret résidait dans la prière et l’oubli de soi-même qui atteignait, selon l’estimation de son Évêque, une véritable sainteté.

6. Enfin, sans quitter le Canada, nous vénérons aussi dans le bienheureux Frère André Bessette un homme de prière et un ami des pauvres; mais d’un tout autre style, à vrai dire étonnant.

L’œuvre de toute sa vie – sa longue vie de quatre-vingt-onze ans – est celle d’un serviteur pauvre et humble: “Pauper, servus et humilis”, comme on a écrit sur sa tombe. Travailleur manuel jusqu’à vingt-cinq ans, en ferme, à l’atelier, à l’usine, il entre ensuite chez les Frères de Sainte-Croix, qui lui confient, durant presque quarante ans, le service de portier dans leur collège de Montréal; en enfin pendant presque trente autres années, il reste gardien de l’Oratoire Saint-Joseph à proximité du Collège.

D’où lui vient alors son rayonnement inouï, sa renommée auprès de millions de personnes? Une foule quotidienne de malades, d’affligés, de pauvres de toutes sortes, de ceux qui sont handicapés ou blessés par la vie trouvaient auprès de lui, au parloir du collège, à l’Oratoire, accueil, écoute, réconfort et foi en Dieu, confiance dans l’intercession de saint Joseph, bref, le chemin de la prière et des sacrements, et avec cela l’espérance et bien souvent le soulagement manifeste du corps et de l’âme. Les “pauvres” d’aujourd’hui n’auraient-ils pas tout autant besoin d’un tel amour, d’une telle espérance, d’une telle éducation à la prière?

Mais qu’est-ce qui en donnait la capacité au Frère André? Dieu s’est plu à doter d’un attrait et d’un “pouvoir” merveilleux cet homme simple, qui, lui-même, avait connu la misère d’être orphelin au milieu de douze frères et sœurs, était resté sans argent, sans instruction, avec une santé médiocre, bref, démuni de tout, sauf d’une grande confiance en Dieu. Il n’est pas étonnant qu’il se soit senti tout proche de la vie de saint Joseph, le Travailleur pauvre et exilé, si familier du Sauveur, que le Canada et spécialement la Congrégation de Sainte-Croix ont toujours beaucoup honoré. Le Frère André a dû supporter l’incompréhension et la moquerie à cause du succès de son apostolat.

Mais il restait simple et jovial. En recourant à saint Joseph et devant le Saint-Sacrement, il pratiquait lui-même, longuement et avec ferveur, au nom des malades, la prière qu’il leur enseignait.

Sa confiance dans la vertu de la prière n’est-elle pas une des indications les plus précieuses pour les hommes et les femmes de notre temps, tentés de résoudre leurs problèmes en se passant de Dieu?

7. Pendant que nous recueillons ainsi le message de chacun de ces bienheureux, quels sont les sentiments qui animent notre prière?

D’abord une profonde action de grâce envers le Seigneur, comme nous chantions dans le psaume: “Bénis le Seigneur, ô mon âme… Autant les cieux dominent la terre, autant est fort son amour pour ceux qui l’adorent”. C’est lui, la source de cet amour fort qu’il nous donne de contempler chez nos aînés. Nous bénéficions de leurs œuvres qui ont laissé un sillage jusqu’à nous. Nous bénéficions de leur exemple, que l’Église propose aujourd’hui officiellement. Nous bénéficions de leur intercession: en les béatifiant, l’Église nous dit qu’ils peuvent être invoqués et priés dans les Églises particulières, car elle est sûre qu’ils participent déjà à l’éternelle félicité, auprès du Christ élevé à la droite du Père.

Ce jour d’action de grâce, de joie et de fierté pour l’Église, l’est particulièrement pour les quatre pays dont la foi généreuse a pu préparer des chrétiens, des prêtres, des missionnaires, des religieux et des religieuses de cette trempe: les Pays-Bas, l’Espagne, la France, le Canada, dont je suis heureux de saluer les délégations officielles et diocésaines. Jour de fête aussi pour les cinq familles religieuses, très honorées par ces bienheureux qui en ont été les membres ou qui les ont fondées.

Puissions-nous tous éprouver en même temps une grande espérance! De même qu’à l’origine, les Apôtres ont su trouver en Matthias un témoin de la Résurrection, ainsi, à chaque époque, l’Esprit Saint suscite, même – et peut-être surtout – parmi ceux qui sont considérés comme faibles, petits, pauvres, parfois handicapés et malades, humbles en tout cas, des témoins bouleversants de l’Évangile, qui répondent aux besoins spirituels de leur temps, avec une intuition sûre, une simplicité désarmante, une audace à toute épreuve, et une profonde adhésion à l’Église qui a reconnu l’authenticité de leur charisme et de leur mission.

Que ces bienheureux intercèdent pour nous! Qu’ils éclairent notre chemin! Qu’ils nous obtiennent l’espérance et l’audace des témoins de l’Amour de Dieu! Afin que le monde reconnaisse cet Amour parmi nous et aspire à sa plénitude!

Amen! Alleluia!

Traduzzjoni Maltija tat-test ippronunzjat bil-lingwa Franċiża

4. Ejjew issa nħarsu lejn il-Beata Maria Rivier li Piju XI kien diġà jsejjaħ il-“mara appostlu”. Kien infatti ż-żelu tal-apostolat li kien jolqot lill-kontemporanji tagħha, matul u wara r-Rivoluzzjoni Franċiża.  Entużjasta sa minn ċkunitha bl-idea li tgħallem lit-tfal, li tgħallimhom bħal ċkejkna”, iħobbu ‘l Alla, twaqqaf ferm  iktar wara s-Sorijiet tal-Preżentazzjoni, b’mod speċajali biex jedukaw liż-żgħażagħ biex jgħixu bil-fidi, billi jipprivileġġjaw lill-foqra, l-iltiema, dawk li jkunu abbandunati jew li ma jkunux jagħrfu lil Alla. Mhux biss tiġbor lit-tfajliet żgħażagħ, imma trid “tifforma ommijiet tajbin tal-familja”, konvinta mill-irwol evanġelizzatur tal-familji u mill-importanza tal-inizjazzjoni reliġjuża tat-tfal: “Il-ħajja tinsab kollha fl-ewwel impressjonijiet” kienet tgħid. Wieħed jistà jqisha bħala “ħassada ta’ numru bla tarf ta’ erwieħ”. U għaldan ma kienet tħalli barra ebda mezz: skejjel numerużi ta’ pajjiżi, missjonijiet, irtiri li hija stess kienet tippriedka, laqgħat ta’ nhar ta’ Ħadd.

Dak mela kien is-sigriet taż-żelu ta’ Marie Rivier? Wieħed jibqà milqut mill-qlubija tagħha, mill-perseveranza tagħha, mill-ferħ komunikattiv tagħha, mill-kuraġġ tagħha “lest biex ifawwar elf ħajja”. Mill-bqija bosta diffikultajiet setgħu jaslu li jaqtgħulha qalbha: il-mard ta’ tfulità sal-fejqan li seħħ f’jum ta’ festa tal-Verġni, nuqqas ta’ tkabbir fiżiku, saħħa dejjem dgħajfa matul is-sebgħin sena kollha tal-eżistenza tagħha, il-miżerja tal-injoranza reliġjuża li kienet iddawwarha. Imma ħajjitha turi sewwa il-qawwa tal-fidi f’ruħ sempliċi u retta, li tafda għal kollox fil-grazzja tal-magħmudija tagħha. Hija tafda sal-qiegħ f’Alla, li jippurifikaha permezz tas-salib. Titlob intensament lil Marija u magħha tippreżenta ruħha quddiem Alla f’atteġġjament ta’ adorazzjoni u offerta. L-ispiritwalita tagħha hija b’mod solidu tejologali u apostolika b’mod sinifikattiv: “Il-vokazzjoni tagħna hija Ġesù Kristu”; hemm bżonn nimlew ruħna bl-ispirtu tiegħu, sabiex tiġi s-saltna tiegħu, b’mod speċjali fir-ruħ taż-żgħażagħ.

5. ‘Il hemm mill-Atlantiku, fil-Kanada, insibu figura oħra apostolika ħafna fil-Beata Marie-Rose Durocher. Twieldet ġo familja numeruża u għanja b’erwieħ ikkonsagrati. Fit-tiftix tal-vokazzjoni tagħha propja fil-Knisja u billi ma setgħetx tidħol, minħabba s-saħħa dgħajfa tagħha, fiż-żewġ kongregazzjonijiet li dak iż-żmien kienu jeżistu ġo Quebec, serviet għal 13-il sena qrib il-presbiterju ta’ ħuha – illum ngħidu bħala “kollaboratriċi domestika tas-saċerdot” – inkarigata mhux biss li żżomm l-ordni tad-dar, imma li tilqà wkoll is-saċerdoti u s-seminaristi morda. Li tiddirieġi l-opri ta’ karità tal-parroċċa u li tistimola il-ħniena marjana tax-xbejbiet. Kien dak iż-żmien li, fuq domanda tal-Isqof ta’ Montreal, bl-inkuraġġiment tal-Patrijiet Oblati ta’ Marija Immakulata u skont l-eżempju tal-Fratelli tal- Iskejjel insara, li waqqfet kongregazzjoni ġdida biex twieġeb għall-bżonnijiet tal-istruzzjoni u tal-edukazzjoni reliġjuża tat-tfajliet, b’mod speċjali f’postijiet foqra tal-kampanja fl-inħawi ta’ Montreal: is-Sorijiet tal-Ismijiet Qaddisa ta’ Ġesù u ta’ Marija. Fl-aħħar snin tal-eżistenza qasira tagħha tat impuls biżżejjed lill-opra tagħha li llum hija preżenti f’sitt pajjiżi.

Liema spirtu mela kien fl-oriġni ta’ tali apostolat, hekk tajjeb skont il-bżonnijiet tal-Knisja fil-waqt tat- tat-“twelid mill-ġdid kattoliku” fil-Kanada, fil-bidu tas-seklu l-ieħor? Fuq kollox id-disponibiltà totali issegwi l-impenji li kienet titlobha l-fidi tagħha f’Ġesù, imħabbitha għall-Knisja, il-kura ta’ dawk l-iktar abbandunati. Huma mill-bqija r-responsabbli tal-Knisja li fehmu l-ħila tagħha u li afdawlha il-missjoni tagħha: l-apostolat awtentiku, illum bħall-bieraħ, mhuwiex biss kustjoni ta’ kariżma personali, imma huwa sejħa tal-Knisja u inseriment fil-pastorali tagħha. Marie-Rose Durocher aġixxiet b’sempliċità, bi prudenza, b’umiltà, b’serenità.

Ma ħallietx li tkun imwaqqfa mill-problemi personali tagħha ta’ saħħa linqas mill-ewwel diffikultajiet tal-opra li kienet bdiet. Is-sigriet tagħha jikkonsisti fit-talb u fin-nisi tagħha nfisha, li jiċċertifikaw, skont il-ġudizzju tal-Isqof tagħha, qdusija reali.

6. Fl-aħħarnett, bla ma nħallu l-Kanada, inqimu wkoll lill-beatu fratell André Bessette raġel tat-talb u ħabib tal-foqra; imma ta’ stil differenti għal kollox, u biex ngħidu s-sewwa sorprendenti.

L-opra ta’ ħajtu – ħajtu tassew twila li damet 91 sena – hija dik ta’ qaddej fqir u umli: “Pauper, servus et humilis”, kif kitbu fuq qabru. Ħaddiem sakemm kellu 25 sena, fl-ażjenda agrikola, fil-ħanut tax-xogħol, fil-fabbrika, daħal wara mal-“Fratelli tas-Salib Imqaddes, li afdawlu għal kważi erbgħin sena s-servizz ta’ purtinar fil-kulleġġ tagħhom ta’ Montreal; għal tletin sena mbagħad wettaq id-dmir ta’ għassies tal-Oratorju San Ġużeppfil-viċinanza tal-Kulleġġ.

Minn fejn mela ġietu l-irradjazzjoni tiegħu inawdita, il-fama tiegħu fost miljuni ta’ persuni? Folla ta’ kuljum ta’ morda, ta’ batuti, ta’ foqra ta’ kull tip, ta’ persuni b’diżabilità jew feruti mill-ħajja kienet issib ruħha għandu, fil-parlatorju tal-kulleġġ, fl-Oratorju, laqgħa, smigħ, sabar u fidi f’Alla, kunfidenza fl-interċessjoni ta’ San Ġużepp, f’kelma waħda, il-mixja tat-talb u tas-sagramenti, u ma’ dan it-tama spiss ħafna wkoll is-serħan evidenti tal-ġisem u tar-ruħ. Il-“foqra” tallum m’ghandhomx huma wkoll tant bżonn ta’ tali mħabba, ta’ tali tama, ta’ tali edukazzjoni għat-talb?

Imma min ta din il-ħila lill-Fratell André? Alla baxxa biex jiddota b’attrazzjoni u b’poter” merviljużi lil dan il-bniedem sempliċi, li, huwa stess, kien għaraf il-miżerja li tkun iltim f’nofs tnax-il aħwa subien u bniet, kien baqà mingħajr flus, mingħajr tagħlim, b’saħħa medjokri, fil-qosor, nieqes minn kollox għajr minn fiduċja kbira f’Alla. Mhix ħaġa straordinarja li hu ħass ruħu qrib il-ħajja ta’ San Ġużepp, il-Ħaddiem fqajjar u eżiljat, hekk familjari mas-Salvatur, li l-Kanada u b’mod speċjali l-Kongregazzjoni tas-Salib Imqaddes dejjem onoraw bil-kbir. Fratell Andrè kellu jissaporti n-nuqqas ta’ fehim u l-mogħdija biż-żmien minħabba s-suċċess tal-apostolat tiegħu. Imma baqà sempliċi u ferrieħi. Bir-rikorrenza lejn San Ġużepp u quddiem is-Santissmu Sagrament, huwa kien jipprattika fit-tul u b’żelu, f’isem il-morda, it-talb li kien jgħallimhom. Il-fiduċja tiegħu fil-virtù tat-talb mhix waħda mill-indikazzjonijiet l-iktar prezzjużi għall-irġiel u n-nisa ta’ żminijietna, ittentati biex isolvu l-problemi tagħhom billi jwarrbu lil Alla?

7. Waqt li b’dan il-mod niftakru l-messaġġ ta’ kull wieħed u waħda minn dawn il-beati, liema huma s-sentimenti li janimaw it-talb tagħna?

Fuq kollox azzjoni profonda ta’ grazzja lejn il-Mulej. Bħalma nkamtaw fis-salm: “Bierek lill-Mulej ruħ tiegħi… Bħalma s-sema hija għolja fuq l-art, hekk hija kbira l-ħniena tiegħu fuq dawk li jibżgħu minnu” (Sal 102,2.11). Huwa hu l-oriġni ta’ dik l-imħabba qawwija li tippermettilna nikkontemplaw qrib missirijietna. Aħna nibbenefikaw mill-opri tagħhom li ħallew timbru sa fina.

Nisiltu benefiċċju mill-eżempju tagħhom, li l-Knisja llum tipproponi b’mod uffiċjali. Nibbenefikaw mill-interċessjoni tagħhom: waqt li nibbejatifikawhom il-Knisja tgħidilna li huma jistgħu jiġu msejħa u mitlubin fil-Knejjes partikolari, għaliex hi hija ċerta li diġa qegħdin jipparteċipaw mill-ferħ etern, ħdejn Kristu li jinsab bilqiegħda fuq il-lemin tal-Missier.

Dan il-jum ta’ azzjoni ta’ grazzja, ta’ ferħ u ta’ kburija għall-Knisja, huwa b’mod partikolari għall-erbà pajjiżi li l-fidi ġeneruża tagħhom setgħet tħejji nsara, saċerdoti, missjunarji, reliġjużi rġiel u nisa ta’ tali temperament: L-Olanda, Spanja, Franza, il-Kanada, li d-delegazzjonijiet tagħhom uffiċċjali u dijoċeżani jiena b’kuntentizza nsellem. Jum ta’ festa wkoll għall-ħames familji reliġjużi, onorati bil-kbir minn dawn il-beati li tagħhom kienu membri jew li huma stabbilew.

Aħna lkoll fl-istess ħin nistgħu nħossu tama kbira! Fl-istess ħin li fih, fil-bidunett, l-Appostli għarfu jsibu lil Mattija xhud tal-Qawmien mill-Imwiet, hekk, f’kull epoka, l-Ispirtu Santu  jqanqal ukoll – u jistà jkun b’mod speċjali – fost dawk li huma meqjusa dgħajfa, żgħar, fqar, saħansitra mmankati u morda, bdanakollu umli, xhieda  xokkanti tal-Vanġelu, li jwieġbu għall-bżonnijiet spiritwali ta’ żmienhom, b’ intuwitu sikur, sempliċità diżarmanti, kuraġġ mimli qawwa, u sapport profond lill-Knisja li għarfet l-awtentiċità tal-kariżma tagħhom u tal-missjoni tagħhom.

Jalla dawn il-beati jinterċedu għalina! Jalla jirrendu ċara l-mixja tagħna! Jalla jiksbulna t-tama u l-kuraġġ ta’ xhieda tal-imħabba ta’ Alla! Sabiex id-dinja permezz tagħna tagħraf din l-Imħabba u taspira għall-milja tagħha!

Amen! Alleluia!

Miġjub mit-Taljan għall-Malti minn Emanuel Zarb

%d bloggers like this: