QUDDIESA GĦALL-PROKLAMAZZJONI TA’ DISA’ BEATI
OMELIJA TA’ ĠWANNI PAWLU II
Bażilika ta’ San Pietru,
3 ta’ Ottubru 1982
Għeżież ħuti!
1. Kbir huwa l-ferħ tal-Knisja għall-elevazzjoni għall-unuri tal-altari ta’ wħud imdawla fost uliedha: Il-Beatu Salvatore Lilli, tal-Patrijiet Minuri, il-Beata Jeanne Jugan, Fundatriċi tal-Little Sisters of the Poor. Taljan u Franċiża, ma’ tal-ewwel huma assoċjati sebà nsara tat-Turkija Orjentali (Armenia Minuri), martri tal-fidi.
Huwa sinifikattiv li l-Beatifikazzjoni ta’ Patri Salvatore Lilli, missjunarju Franġiskan tal-“Għassa tal-Art Imqaddsa u kappillan ta’ Mujuk-Deresi, qiegħda sseħħ propju llum, il-vġili tal-Fersta ta’ San Franġisk ta’ Assisi.
Fis sebà ċentinarju tal-mewt tal-Qaddis ta’ Assisi, fl-1926, il-predeċessur tiegħi Piju XI xtaq jenfasizza l-għaqda li torbot lis-Serafiku San Franġisk mal-art ta’ Ġesù, billi jibbejatifika tminn Franġiskani tal-Għassa, maqtula f’Damasku fl-1860. Illum. Fis-sena tminn darbiet ċentinarja tat-twelid ta’ San Franġisk, ibnu ieħor, ukoll hu impenjat pastoralment f’art tal-Lvant, qieġhed ikun elevat għall-unuri tal-altari, flimkien ma’ sebà parruċċani tiegħu martri.
2. Il-kronoloġija tal-Beatu Salvatore hija sempliċi, imma għanja b’fatti li jiċċertifikaw imħabbtu kbira lejn Alla u lejn ħutu; din tilħaq il-quċċata tagħha bil-martirju li ġie biex jinkorona ħajja ta’ fedeltà lejn il-vokazzjoni Franġiskana u missjunarja. Mis-sebà Sieħba fil-martirju nafu l-ismijiet, il-familji u l-ambjent tal-ħajja: kienu bdiewa umli u nsara żelanti, ġejjin minn razza li tul is-sekli żammet integra l-fedeltà tagħha lejn Alla u lejn il-Knisja, minkejja waqtiet diffiċli u kultant ukoll drammatiċi.
Fost dawk in-nies umli l-missjunarju żagħżugħ inxteħet b’dedikazzjoni totali, billi wettaq f’qasir żmien dak li għall-oħrajn deher impossibbli. Waqqaf tliet irħula ġodda biex mill-ġdid jgħaqqad in-nukleji familjari mferrxa, bl-iskop li jipproteġihom aħjar u biex jgħallimhjom; ħaseb għall-akkwist ta’ art kbira biex jagħti xogħol u ħobż lil min kien nieqes minnhom u ppromwova b’perrseveranza it-tagħlim taż-żgħażagħ. Fuq kollox inċida ritmu iktar qawwi lill-ħajja reliġjuża tal-parruċċani tiegħu, li kienu jħossuhom miġbuda mill-eżempju tiegħu, mill-ħniena tiegħu u mill-ġenerożità tiegħu; dawk ippreferuti minnu kienu l-morda, il-fqar, it-tfal.
Kunsillier għaqli u promutur attent ta’ opri soċjali, kien miftuħ għal kulħadd: kattolċi, ortodossi, musulmani u lil kulħadda kien jaf joffri, bi tbissima, is-servizz tiegħu; minħabba f’hekk kien maħbub b’mod partikolari mill-fidili tiegħu, stmat u rrispettat mill-oħrajn.
Imbagħad matul il-furja tal-Kolera, l-apostolat tiegħu ddawwal b’karità erojka: kien fl-istess ħin saċerdot u tabib. Bla ebda każ tat-tinġis kien jgħaddi minn dar għal dar jassisti moralment u materjalment lill-morda. F’din iċ-ċirkustanza kiteb lil oħtu, soru Trinitarja: “Kont inħoss tali kuraġġ li nmur ħdejn dawk bil-kolera, ngħinhom u namministralhom il-mediċini, eċċ., kienu jidhrulu ħwejjeġ ordinarji”. U kien indikalha l-motivazzjoni ċara: is-saċerdot mimli fidi f’Alla ma jibżax mill-perikli u “jiġri biex iserraħ l-imsejken ħuh li tant drabi jsib ruħu abbandunat mill-iktar għeżież tiegħu” (Ittra lil oħtu Suor Marija Pia, reliġjuża Trinitarja, 4 ta’ Diċembru 1890).
Meta feġġu bi vjolenza s-sintomi bassara tat-tempesta li kienet riesqa minaċċuża, il-konfratelli ħeġġew lill-Patri Salvatore biex isib rifuġju f’postijiet iktar sikuri. L-istess abitanti taż-żona, imħassbin għall-ħajja tal-Patri tagħhom, insistew sabiex ifittex li jsalva. It- tweġiba tal-Patri Lilli kienet waħda kalma u deċiża: “Ma nistax nabbanduna n-nagħaġ tiegħi, nippreferi nmut magħhom, jekk ikun meħtieġ” (Positio super Martyrio, Summarium, teste III, ad art. 16, p. 36); u baqà fl-istazzjon missjunarju.
Fid-19 ta’ Novembrue 1895, il-militari daħlu fid-dar parrokkjali u l-kmandant minnufih għamlilhom il-proposta: jew tiċħdu lil Kristu, jew tmutu. Ċara u Soda kienet it-tweġiba tas-saċerdot, li kellu jsofri għal din l-ewwel splużjoni ta’ vjolenza: diversi daqqiet bil-bajjunetti li ġegħlu d-demm iċarċar.
Tlett ijiem wara, ir-reliġjuż u sebà parruċċani tiegħu ittieħdu minn hemm mit-truppi; immarċjaw għal sagħtejn; maġemb nixxiegħa ġew imġegħla jieqfu u l-kurunell ippropona għall-aħħar darba l-għażla bejn l-abnegazzjoni u l-mewt: “Ma nagħraf lil ħadd għajr lil Kristu”, qal il-Patri. Xejn inqas nobbli kienet it-tweġiba tal-Martri: “Oqtluna, imma ma niċħduhx ir-reliġjon tagħna” (Ivi., teste V, p. 53 ad 8).
L-ewwel li ġie maqtul kien il-Beatu Salvatore, minfud mill-bajjunetti tas-suldati: immedjatament wara, l-oħrajn ġarrbu l-istess xorti.
3. Dan il-missjunarju Franġiskan u s-sebà fidili tiegħu jkellmu b’elokwenza effettiva lid-dinja tallum: Huma għalina lkoll sejħa b’saħħitha għas-sustanza tal-Kristjaneżmu. Meta ċ-ċirkustanzi tal-ħajja jqegħduna quddiem l-għażliet fundamentali, bejn valuri terreni u valuri eterni, ukoll fil-kontinġenzi l-iktrar diffiċli.
L-għarfien ta’ Ġesù Kristu bħala Mgħallem u Feddej jinvolvi l-aċċettazzjoni sħiħa tal-konsegwenzi kollha li fil-ħajja jirriżultaw minn tali att tal-fidi. Il-Martri, mgħollijin għall-unuri tal-altari, jiġu onorati billi jimitaw l-eżempju ta’ qawwa u ta’ mħabba lil Kristu. Ix-xhieda tagħhom u l-grazzja li assistithom huma għalina mottiv ta’ kuraġġ u ta’ tama: jassigurawna li huwa possibbli, quddiem l-iktar diffikultajiet diffiċli, insegwu l-liġi ta’ Alla u nissuperaw l-ostakli li magħhom niltaqgħu fli ngħixuha u nqegħduha fil-prattika.
Il-Martri beati tagħna għexu personalment il-kliem indirizzat minn Ġesù lid-dixxipli tiegħu: “Kull min jixhed għalija quddiem il-bnedmin, jiena nixhed għalih quddiem il-Missier li huwa fis-smewwiet” (Mt 10,32). Il-beatu Salvatore u sħabu ġarrbu l-mewt biex jagħtu x-xhieda erojka tagħhom lil Kristu quddiem id-dinja: il-Mulej xehed għalihom quddiem il-Missier bil-ħajja eterna.
Dun il-lezzjoni, flimkien ma’ dik tal-karità erojka tal-Beata Jeanne Jugan, jalla tkun xprun għall-imgħammdin kollha għal ħajja nisranija dejjem iktar konsistenti u dejjem iktar ġeneruża għas-servizz tal-Mulej, tal-Knisja u tal-bnidem.
4. Et exaltavit humiles! Ces paroles bien connues du Magnificat remplissent mon esprit et mon cœur de joie et d’émotion, alors que je viens de proclamer bienheureuse la très humble fondatrice des Petites Sœurs des Pauvres. Je rends grâce au Seigneur d’avoir réalisé ce que le Pape Jean XXIII avait légitimement espéré et ce que Paul VI avait si ardemment désiré. Certes, on pourrait appliquer le texte cité tout à l’heure aux innombrables disciples du Christ béatifiés ou canonisés par l’autorité suprême de l’Eglise. Cependant, la lecture attentive de la Position sur les vertus de Jeanne Jugan, comme les récentes biographies consacrées à sa personne et à son épopée de charité évangélique, m’inclinent à dire que Dieu ne pouvait glorifier plus humble servante. Je ne crains pas, chers pèlerins, de vous encourager à lire ou à relire les ouvrages qui parlent si bien de l’héroïque humilité de la bienheureuse Jeanne, comme de l’admirable sagesse divine, qui dispose avec patience et discrétion les événements destinés à favoriser la germination d’une vocation exceptionnelle et l’éclosion d’une œuvre nouvelle, à la fois ecclésiale et sociale.
5. Cela dit, je voudrais méditer avec vous et pour vous sur l’actualité du message spirituel de la nouvelle bienheureuse. Jeanne nous invite tous – et je cite les termes de la Règle des Petites Sœurs – “à communier à la beatitude de la pauvreté spirituelle, acheminant vers le dépouillement total qui livre une âme à Dieu”. Elle nous y invite beaucoup plus par sa vie que par les quelques paroles conservées d’elle et marquées du sceau de l’Esprit Saint, telles que celles-ci: “C’est si beau d’être pauvre, de ne rien avoir, de tout attendre du Bon Dieu”. Consciente et joyeuse de sa pauvreté, elle compte totalement sur la divine Providence, qu’elle reconnaît à l’œuvre dans sa propre vie et dans celle des autres. Cette confiance absolue n’est pas pour autant inactive. Avec le courage et la foi qui caractérisent les femmes de son terroir natal, elle n’hésite pas à “mendier à la place des pauvres qu’elle accueille”. Elle se veut leur sœur, leur “Petite Sœur”. Elle veut s’identifier à tout ce monde des anciens souvent mal portants, parfois bien délaissés. N’est-ce pas l’Evangile à l’état pur?
N’est-ce pas la voie que le Tiers-Ordre de saint Jean Eudes lui avait enseignée: “… n’avoir qu’une vie, qu’un cœur, qu’une âme, qu’une volonté avec Jésus” pour rejoindre ceux que Jésus a toujours préférés: les petits et les pauvres? Grâce à ses exercices quotidiens de piété – longue oraison silencieuse, participation au Sacrifice eucharistique et communion au Corps du Christ plus fréquente que de coutume en cette époque, récitation méditée du rosaire qui ne la quittait pas, et cet agenouillement fervent devant les stations du chemin de la croix – l’âme de Jeanne était véritablement plongée dans le mystère du Christ Rédempteur, spécialement dans sa passion et sa croix. Son nom de religion – Sœur Marie de la Croix – en est le symbole réel et émouvant. Depuis le hameau natal des Petites-Croix (coïncidence ou présage?) jusqu’à son départ de ce monde, le 29 août 1879, la vie de cette fondatrice est comparable à un long et très fécond chemin de croix, vécu dans la sérénité et la joie selon l’Evangile. Comment ne pas souligner ici que, quatre ans après la naissance de l’Œuvre, Jeanne fut victime d’immixtions abusives et extérieures au groupe de ses premières compagnes? Elle se laissa dépouiller de sa charge de Supérieure, et un peu plus tard elle accepta de rentrer à la Maison-Mère pour une retraite qui durera vingt-sept années, sans la moindre protestation. En mesurant pareils événements, le mot d’héroïsme vient de lui-même à l’esprit. Saint Jean Eudes, son maître spirituel, disait: “La vraie mesure de la sainteté, c’est l’humilité”. En recommandant souvent aux Petites Sœurs: “Soyez petites, bien petites! Gardez l’esprit d’humilité, de simplicité! Si nous venions à nous croire quelque chose, la Congrégation ne ferait plus bénir le Bon Dieu, nous tomberions”, Jeanne livrait en vérité sa propre expérience spirituelle. Et dans sa longue retraite à la Tour Saint-Joseph, elle exerça certainement sur de nombreuses générations de novices et de Petites Sœurs une influence décisive, imprimant son esprit à la Congrégation par le rayonnement silencieux et éloquent de sa vie. A notre époque, l’orgueil, la recherche de l’efficacité, la tentation des moyens puissants ont facilement cours dans le monde et parfois, hélas, dans l’Eglise. Ils font obstacle à l’avènement du royaume de Dieu. C’est pourquoi la physionomie spirituelle de Jeanne Jugan est capable d’attirer les disciples du Christ et de remplir leurs cœurs de simplicité et d’humilité, d’espérance et de joie évangélique, puisées en Dieu et dans l’oubli de soi. Son message spirituel peut entraîner les baptisés et les confirmés à une redécouverte et à une pratique du réalisme de la charité qui est étonnamment efficace dans une vie de Petite Sœur ou de laïc chrétien lorsque le Dieu d’Amour et de Miséricorde y règne pleinement.
6. Jeanne Jugan nous a également laissé un message apostolique tout à tait d’actualité. On peut dire qu’elle avait reçu de l’Esprit comme une intuition prophétique des besoins et des aspirations profondes des personnes âgées: ce désir d’être respectees, estimées, aimées; cette appréhension de la solitude en même temps que le souhait d’un espace de liberté et d’intimité; cette nostalgie de se sentir encore utiles; et très souvent, une volonté d’approfondir les choses de la foi et d’en mieux vivre. J’ajouterais que, sans avoir lu et médité les beaux textes de “Gaudium et Spes”, Jeanne était déjà en accord secret avec ce qu’ils disent de l’établissement d’une grande famille humaine où tous les hommes se traitent comme des frères er partagent les biens de la création selon la règle de la justice, inséparable de la charité. Si les systèmes de sécurité sociale actuellement en vigueur ont supprimé les misères du temps de Jeanne Jugan, la détresse des personnes âgées se rencontre encore en maints pays où œvrent ses Filles. Et même dans les régions où ils existent, ces systèmes de prévoyatice ne procurent pas toujours aux anciens ce type de maisons vraiment familiales qui correspondraient à leur attente, comme à leurs besoins corporels et spirituels. On le voit: dans un monde où le nombre des personnes âgées va croissant – le récent Congrès international de Vienne s’en est préoccupé – l’actualité du message apostolique de Jeanne Jugan et de ses Filles est hors de doute. Dès les premières années, la fondatrice a voulu que sa Congrégation, loin de se limiter à l’ouest de la France, devienne un véritable réseau de maisons familiales, où chaque personne soit accueillie, honorée, et même – selon les possibilités individuelles – promue à un épanouissement de son existence. L’actualité de la mission inaugurée par la bienheureuse est si vraie que les demandes d’admission et de fondation ne cessent d’affluer. A sa mort, deux mille quatre cents Petites Sœurs étaient au service des personnes pauvres et âgées, en dix pays. Aujourd’hui, elles sont quatre mille quatre cents, réparties à travers trente nations et sur les cinq continents. L’Eglise tout entière et la société elle-même ne peuvent qu’admirer et applaudir la merveilleuse croissance de la toute petite semence évangélique jetée en terre bretonne, voici bientôt cent cinquante ans par la très humble Cancalaise, si pauvre de biens mais si riche de foi!
7. Puisse la béatification de leur très chère fondatrice apporter aux Petites Sœurs des Pauvres un nouvel élan de fidélité au charisme spirituel et apostolique de leur Mère! Puisse la répercussion de cet événement à travers toutes les fondations éclairer et décider de nombreuses jeunes filles à rejoindre les rangs des Petites Sœurs! Puisse la glorification de leur compatriote être pour les paroissiens de Cancale et pour tous les diocésains de Rennes un appel vigoureux à la foi et à la charité évangéliques! Puisse enfin cette béatification devenir pour les personnes âgées du monde entier une source tonifiante de joie et d’espérance, grâce au témoignage solennellement reconnu de celle qui les a tant aimés au nom de Jésus-Christ et de son Eglise!
Traduzzjoni Maltija tad-diskors ippronunzjat bil-lingwa franċiża
4. “Et exaltavit humiles!” Dan il-kliem tant magħruf tal-Magnificat jimla l-ispirtu tiegħi u lil qalbi b’ferħ u b’emozzjoni, waqt li għadni kemm ipproklamajt beata lill-umilissma fundatriċi tal-Little Sisters of the Poor. Niżżi ħajr lil Alla li stajt inwettaq dak li l-Papa Ġwanni XXIII kien ittama b’mod leġittmu u li Pawlu VI kien xtaq b’mod imħeġġeġ. Bla dubju, wieħed jistà japplika t-test ikkwotat ftit ilu lid-dixxipli bla numru ta’ Kristu ibbejatifikati jew ikkanonizzati mill-awtorità suprema tal-Knisja. Madankollu, il-qari attent tal-“Positio” dwar il-virtujiet ta’ Jeanne Jugan, bħall-bijografiji riċenti kkonsagrati għall-persuna tagħha u għall-epika tagħha ta’ karità evanġelika, iġegħluni ngħid li Alla ma setax jigglorifika qaddejja iktar umli. Ma naħsibhiex darbtejn, għeżież Pellegrini, li nħeġġiġkom biex taqraw jew terġgħu taqraw l-opri li jitkellmu hekk tajjeb dwar l-umiltà erojka tal-Beata Jeanne, u allura dwar l-għerf divin ta’ min jammirrah, li jiddisponi b’sabar u b’diskrezzjoni l-ġrajjiet iddestinati biex jiffavorixxu t-twelid ta’ vokazzjoni eċċezzjonali u l-fjoritura ta’ opra ġdida ekkleżjali u soċjali fl-itess ħin.
5. Wara li għedt dan, irrid nimmedita magħkom u għalikom dwar l-attwalità tal-messaġġ spiritwali tal-beata l-ġdida. Jeanne tistedinna lkoll – u nikkwota l-kliem tar-Regola tal-Little Sisters – “biex nieħdu sehem fil-bejatitudni tal-faqar spiritwali, billi nimxu lejn it-tneżżih totali li jgħolli r-ruħ lejn Alla”. Hija tistedinna għal dan ferm iktar b’ħajjitha li permezz ta’ kliemha kkonservat u mmarkat bis-siġill tal-Ispirtu Santu, bħal dan: “Huwa hekk sabiħ li tkun fqir, ma jkollok xejn, tistenna kollox mingħand it-twajjeb Alla”. Konxja u ferrieħa bil-faqar tagħha, hija kienet torbot totalment fuq il-Providenza Divina, li kienet tagħraf bħala operanti f’ħajjitha u f’dik tal-oħrajn.
Din il-fiduċja assoluta mhijiex madankollu inattiva. Bil-kuraġġ u l-fidi li jikkaratterizzaw lin-nisa ta’ art twelidha, hija ma taħsibhiex darbtejn li tmur “tittallab minflok il-foqra li kienet tiġbor”, trid tkunilhom oħt, “Oħthom iż-żgħira”. Kienet trid tidentifika ruħha ma’ dawn l-anzjani kollha spiss ta’ saħħa miskina, kultant abbandunati għal kollox. Mhuwiex dan il-Vanġelu fl-istat pur tiegħu (cf. Mt 25,34-41)?
Mhijiex din it-triq li t-Tielet ordni ta’ San Jean Eudes kien għallimha “…M’għandekx għajr ħajja waħda, għajr qalb, għajr ruħ ma’ Ġesù” biex tilħaq lil dawk li Ġesù dejjem ipprefera: iċ-ċkejknin u l-foqra? Grazzi għall-eżerċizzi tagħha tal-ħniena ta’ kuljum – tula orazzjoni silenzjuża, sehem fis-sagrifiċċju ewkaristiku u komunjoni fil-Ġisem ta’ Kristu iktar frekwenti minn kemm kien l-użu tal-epoka, ir-reċta meditata tar-Rużarju, li qatt ma kienet tabbanduna, u l-inżul għarkubtejha spiss quddiem l-istazzjonijiet tal-Via Sagra – ir-ruħ ta’ Jeanne kienet tassew mgħarrqa fil-misteru ta’ Kristu Redentur, b’mod speċjali fil-passjoni u s-salib. Isimha reliġjuż – Suor Maria della Croce – huwa simbolu rejali u kommoventi. Mir-raħal ċkejken fejn twieldet ta’ Petit Croix (kumbinazzjoni jew presentiment?) sal mewt tagħha, li seħħet fid-29 ta’ Awissu 1879, il-ħajja ta’ din il-fondatriċi hija paragonabbli għall-mixja tas-salib twila u fertilissma, migħuxa fis-serenità u fil-ferħ skont il-Vanġelu. Kif nistgħu hawn ma niftakrux li, erbà snin wara t-twelid tal-Opra, Jeanne kienet vittma ta’ interferenzi indeċenti u esterni għall-grupp tal-ewwel sħab tagħha? Hija ħalliet li titneżża mill-kariga tagħha ta’ Superjura, ftit wara aċċettat li terġa tidħol fil-Casa Madre għal irtir li kellu jdum sebgħa u għoxrin sena, mingħajr ebda protesta.
Meta ewieħed iqis grajjiet simili, il-kelma eroiżmu tiġi spontanja għall-qalb. San Ġwann Eudes, l-imgħallem spiritwali tagħha, kien jgħid “Il-veru kejl tal-qdusija, huwa l-umiltà”. Ta’ spiss kien jirrakkomnada lill-Little Sisters: “Intom żgħar, żgħar ħafna! Żommu l-ispirtu ta’ umiltà, ta’ sempliċità! Jekk naħsbu li aħna xi ħaġa, il-Kongregazzjoni ma tigglorifikax iktar lit-Twajjeb Alla, aħna naqgħu”, Jeanne kienet tgħaddi fis-sewwa l-esperjenza spiritwali propja. U fl-irtir twil tagħha fit-Tour-Saint-Joseph, hija bla dubju sawbet fuq ġenerazzjonijiet numerużi ta’ novizzi u ta’ Little Sisters influwenza deċiżiva, billi stampat l-ispirtu tagħha fuq il-Kongregazzjoni, permezz tal-illuminazzjoni silenzjuża u elokwenti ta’ ħajjitha. Billi fi żmienna, is-suppervja, ir-riċerka tal-effiċjenza, it-tentazzjoni ta’ mezzi potenti għandhom korsa libera fid-dinja u kultant, sfortunatament, fil-Knisja wkoll. Dawn huma tfixkil għar-restawr tas-Saltna ta’ Alla. Huwa għalhekk li l-fiżjonomija spiritwali ta’ Jeanne Jugan tistà tattira d-dixxipli ta’ Kristu u timla mill-ġdid qalbhom b’sempliċità u umiltà, b’tama u ferħ evanġeliċi,estratti f’Alla u fit-tnessija tagħhom infushom. Il-messaġġ spiritwali tagħha jistà jwassal lill-imgħammdin għar-riskoperta u għall-prattika tar-realiżmu tal-karità li hija effikaċi b’mod straordinarju fil-ħajja tal-Little Sister jew tal-Lajk nisrani meta Alla ta’ Mħabba u ta’ Ħniena jsaltan b’mod sħiħ.
6. Jeanne Jugan ħallitilna wkoll messaġġ apostoliku ta’ attwalità kbira. Wieħed jistà jgħid li hija kienet irċeviet mill-Ispirtu bħal intuwizzjoni profetika tal-bżonnijiet u tal-aspirazzjonijiet profondi tal-persuni anzjani: dik ix-xewqa li jkunu rispettati, stmati, maħbuba; dik il-biżà tas-solitudni flimkien mal-bżonn ta’ spazju ta’ intimità u ta’ libertà; dik ix-xewqa li jħossuhom ukoll utli; u spiss ħafna, rieda li japprofondixxu l-ħwejjeġ tal-fidi u li jgħixuhom aħjar.
Inżid li, mingħajr ma qrat u mmeditat t-testi sbieħ tal-Gaudium et Spes, Jeanne kienet diġa f’sintonija sigrieta ma’ dak li huma jgħidu rigward ir-restawr ta’ familja umana kbira waħda, li fiha l-bnedmin kollha jitrattaw lil xulxin bħal aħwa (cf. Gaudium et Spes, 24) u jaqsmu l-ġid tal-ħolqien skont ir-regola tal-ġustizzja, inseparabbli mill-karità (cf. Ivi. 69). Jekk is-sistemi tas-sikurezza soċjali attwalment eliminaw il-miżerja ta’ żmien Jeanne Jugan, id-degradazzjoni tal-persuni anzjani għadha tinsab f’bosta pajjiżi fejn joperaw Uliedha. U wkoll fir-reġġjuni fejn jeżistu, dawn is-sistemi ta’ assistenza dawn ma jipprovdux dejjem lill-anzjani dak it-tip ta’ dar tassew familjari li tikkorrispondi ma’ dak li jistennew u mal-bżonnijiet fiżiċi u spiritwali. Nistgħu naraw: f’dinja li fiha n-numru tal-persuni anzjani qiegħed ikompli jiżdied – il-Kungress Internazzjonali ta’ Vienna ħass ruħu nkwetat – l-attwalità tal-messaġġ apostoliku ta’ Jeanne Jugan u ta’ Wliedha hija ‘l hemm minn kull dubju. Sa minn l-ewwel snin, il-Fundatriċi riedet li l-Kongregazzjoni, ma tillimitax ruħha għall-Punent ta’ Franza. Imma ssir xibka vera ta’ djar familjari, li fihom kull persuna tiġi milqugħa, onorata u wkoll – skont il-possibiltajiet individwali – mgħejjuna biex tilħaq l-iżvilupp sħiħ tal-propja eżistenza. L-attwalità tal-missjoni inawgurata mill-Beata hija hekk vera li t-talbiet ta’ ammissjoni ma jaqtgħu qatt li jidħlu. F’mewtha, elfejn u erbà mitt Little Sister kienu fis-servizz ta’ persuni foqra jew anzjani, f’għaxar pajjiżi. Illum, dawn huma erbat elef u erbà mija, imqassma fi tletiin nazzjon fil-ħames kontinenti. Il-Knisja kollha kemm hi u l-istess soċjetà ma jistgħux għajr jammiraw u jfaħħru it-tkabbir meraviljuż taż-żerriegħa żgħira evanġelika mitfugħa f’art Brittanika, jew huma madwar mija u ħamsin sena mill-Umilissma Kankaliża, hemm fqira mill-ġid imma għanja bil-fidi!
7. Jalla l-beatifikazzjoni tal- Fundatriċi l-iktar għażiża tagħhom tipprovdi lil-Little Sisters tal-Foqra mbuttatura ġdida ta’ fedeltà lill-kariżma spiritwali u apostolika tal-Madre tagħhom! Jalla r-rifless ta’ din il-ġrajja fil-fondazzjonijiet kollha idawwal u jirrendi deċiżi tfajliet numerużi biex iħaxxnu l-fillieri tal-Little Sisters! Jalla il-glorifikazzjoni tal-kompatrijota tagħhom tkun għall-parruċċani ta’ Konkale u għad-dijoċeżani ta’ Rennes appell imħeġġeġ għall-fidi u għall-karità evanġelika! Jalla fl-aħħarnett din il-beatifikazzjoni ssir għall-persuni anzjani fid-dinja kollha sors tonifikanti ta’ ferħ u ta’ tama, grazzi għax-xhieda sollennement magħrufa ta’ dik li tant ħabbithom f’isem Ġesù Kristu u tal-Knisja tiegħu!
Miġjub mit-Taljan għall-Malti minn Emanuel Zarb